Twaalf jaar geleden, midden in de nacht, werd na een bevalling van pakweg 4 uurtjes, onze oudste geboren. Ik kan mij herinneren dat het een vlotte bevalling was, een zucht en een scheet en daar was ze al. Thuis geboren, lekker cocoonen en genieten. Alsof het gisteren was… en nu is ze alweer twaalf en stapt ze over een paar maanden de brugklas in.

He get, ik ga niet sentimenteel worden hoor, maar ja, kleine meisjes worden groot. Ze zeggen; kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen. En ja, dat kunnen we zeker beamen.

Kijk die uk dan, in dat kartje.. Goed, zoals ik al zei; ik ga niet sentimenteel doen. Kom op zeg. It’s real, zo is het eenmaal en kleine kinderen worden groot. Een compleet nieuwe periode zal aanbreken, waarin zij steeds meer en meer zal uitgroeien tot een zelfstandige vrouw. Wij hopen haar daarin zoveel mogelijk te begeleiden. In keuzes die ze moet maken, hormonen die gaan opspelen, discussies die we gaan hebben, deuren die worden dicht gesmeten en ga zo maar door. Het zal vast allemaal goed komen, op naar nog een paar mooie maanden in groep 8 en een fantastisch nieuw begin in de brugklas.