Kort verhaal: Een nieuwe horizon
Vandaag op SandraEvers.nl leesvoer; een kort verhaal over Mallorca. Lees je gezellig mee?
Emma stond op het balkon van haar kleine appartement in Amsterdam en staarde naar de grauwe lucht. Het was begin januari en het afgelopen jaar voelde zwaar. Ze had het afgelopen jaar doorgebracht met haar tijd besteden aan een baan waar ze geen voldoening meer uit haalde. Het werk was saai, collega’s die het een sport vonden om zoveel mogelijk te roddelen en haar manager behandelde haar ook niet al te vriendelijk. Terwijl ze haar kop koffie vasthield, dacht ze aan die vakantie op Mallorca twee jaar geleden. De zon, de zee, de geur van sinaasappelbomen. Het had haar nooit losgelaten.
Die avond zat ze achter haar laptop en typte zomaar in: “Wonen en werken op Mallorca”. Ze verwachtte niet veel meer dan wat blogs van avontuurlijke expats, maar ze stuitte op een vacature: een Nederlandse vrouw zocht iemand om te helpen in haar kleinschalige bed-and-breakfast in de bergen van Sóller. Emma voelde een vonk. Was dit een teken?
Dit was zeker een teken, Emma nam een drasitsche beslissing, nam ontslag bij haar werk en de weken erna spendeerde ze haar avonden met plannen maken. Haar vrienden waren verdeeld over haar beslissing. “Je weet niet eens hoe het leven daar echt is,” zei haar vriendin Anna, “en het is vast niet alleen maar zon en strand.” Haar broer knikte instemmend. “En wat als het mislukt? Dan moet je alles weer opbouwen.” Maar haar moeder glimlachte en zei alleen: “Je hebt het altijd over nieuwe kansen. Misschien is dit er een.”
In maart stond Emma op Schiphol met twee koffers en een hart vol spanning. De eerste weken op Mallorca waren een mengeling van euforie en onzekerheid. Ze werkte hard in de bed-and-breakfast, leerde de taal en maakte lange wandelingen door de olijfgaarden. De lokale bevolking begroette haar vriendelijk en na een paar maanden voelde Sóller als thuis. Haar grootste trots was het moment dat ze een gesprek in vloeiend Spaans voerde met een boer op de markt.
Soms miste ze Amsterdam, vooral de avonden met vrienden en het gevoel van bekendheid in haar oude buurt. Maar dan keek ze naar de bergen, waar de zon onderging in een zee van oranje en paars, en ze wist waarom ze was gegaan.
Een jaar later zat Emma in haar eigen kleine huisje aan de rand van Sóller. Ze had haar eerste freelance opdrachten als vertaler aangenomen en droomde ervan ooit zelf een kleine boerderij te starten. Terwijl ze de sinaasappels plukte uit de boomgaard naast haar huis, voelde ze zich vrij. De stap was groot geweest, maar haar nieuwe leven bood ruimte om te groeien.
En misschien, dacht Emma, was dat alles wat ze ooit had willen hebben: een horizon waar ze naartoe kon bewegen.