Kerst onder de zon: Anna’s kerst op Mallorca.

Anna stapte uit het vliegtuig en voelde meteen de warme bries over haar gezicht. Het was een vreemde gewaarwording om in december te landen op een plek waar palmbomen wuifden en de lucht rook naar zeezout in plaats van sneeuw. Dit jaar had ze besloten om kerst anders te vieren. Geen stressvolle familiemaaltijden of eindeloze cadeau lijsten, maar een zonnige ontsnapping naar Mallorca.

Bij haar aankomst in Palma werden haar zintuigen meteen geprikkeld. De stad straalde een mix van mediterrane charme en subtiele kerstmagie uit. In plaats van sneeuw bedekten dennenappels en groene takken de marktkraampjes, versierd met kleine lichtjes. Terwijl ze door de straten slenterde, hoorde ze een kinderkoor zingen bij de kathedraal La Seu, hun stemmen helder en warm in de zachte avondlucht. Ze voelde een vreemde rust, alsof ze even uit de tijd was gestapt.

De volgende ochtend reisde Anna af naar Valldemossa, een pittoresk dorpje hoog in de bergen. De geplaveide straatjes waren stil, op het geluid van haar voetstappen na. De huizen waren versierd met eenvoudige, natuurlijke decoraties: takjes rozemarijn en olijftakken, met linten in warme kleuren. Anna besloot een wandeling te maken in de bergen rondom het dorp. De zon speelde tussen de wolken door, en ze voelde zich opgelucht dat ze even los was van de hectiek die kerst thuis altijd met zich meebracht. Onderweg ontmoette ze een herder met een klein hondje. Hij glimlachte vriendelijk en bood haar een glas huisgemaakte amandelmelk aan. “Feliz Navidad,” zei hij, terwijl hij haar een stukje van zijn zelfgebakken turrón gaf. De zoete, knapperige lekkernij smolt op haar tong.

s Avonds keerde Anna terug naar Palma, waar de stad zich had getransformeerd in een sprookjesachtig tafereel. De lichtjes in de bomen gaven een zachte gloed aan de straten en op de kerstmarkt rook het naar geroosterde kastanjes en warme churros. Ze bestelde een glas glühwein, maar dan met een Spaanse twist: een scheutje sinaasappellikeur. Terwijl ze nipte van de kruidige drank, bleef haar blik hangen op een straatmuzikant. De melancholieke klanken van zijn gitaar vulden de lucht en brachten haar bijna tot tranen. Even miste ze thuis. Maar die melancholie werd snel vervangen door een gevoel van vrijheid – hier, op een eiland onder de zon, voelde kerst aan als een nieuw avontuur.

Op eerste kerstdag stond Anna vroeg op en genoot ze van een uitgebreid ontbijt op een terrasje aan zee. De lucht was helder en de golven glinsterden in het ochtendlicht. Ze kon het niet laten: ze trok haar bikini aan en dook het water in. Het koude zeewater deed haar gillen, maar ze voelde zich springlevend. Een paar andere strandgangers lachten en applaudisseerden, ze zwaaide breed lachend terug. Dit was kerst, op haar eigen voorwaarden.

Die avond dineerde ze in een knus familierestaurant waar de eigenaar, Juan, haar hartelijk uitnodigde om deel te nemen aan hun kerstmaaltijd. Anna schoof aan bij een lange houten tafel, omringd door Juan’s familie. Ze deelde verhalen over Hollandse sneeuw, schaatsen en erwtensoep, terwijl Juan vertelde over zijn moeders recept voor lechona – langzaam geroosterde speenvarken, een traditionele kerstspecialiteit. Het eten was simpelweg verrukkelijk, en de warmte van het gezelschap vulde het kleine restaurant met een gevoel van verbondenheid.

Toen Anna de volgende dag weer in het vliegtuig stapte, keek ze met een glimlach uit het raam. Deze kerst had geen sneeuw of traditionele familie-etentjes nodig gehad om magisch te zijn. Het waren de onverwachte ontmoetingen, de warme zon en de geur van zee die haar hart hadden gevuld. Mallorca had haar laten zien dat kerst niet alleen in tradities zit, maar ook in het durven om het anders te doen.