Het overvalt je niet, het overkomt je niet, maar het sluipt er langzaam in en op een dag valt het je gewoon op. Je lieve, kleine meisje is niet meer klein, je hebt opeens een tiener in huis. En dan realiseer je je ineens dat ze oud genoeg zijn en al vaak een eigen plan trekken. Je bent minder nodig mits je op de achtergrond aanwezig blijft. Als pinautomaat, kok, koelkastvuller of als pispaal……
Ik irriteer mij er mateloos aan; weer is ze haar fietssleutel, borstel, favoriete broek of portemonnee kwijt. Natuurlijk, ik ben een lopend geheugen dus ik krijg of 1, de wind van voren, want IK heb dat kwijt gemaakt of 2: vraagt poeslief waar die borstel, portemonnee of sleutels kunnen liggen. En ik vraag mij weer af wat er allemaal in dat puberbrein rond gaat, het puberbrein, ontzettend ingewikkeld….ik ging op onderzoek uit.