Afgelopen maandag kwam er een artikel online over je peuter die een kleuter wordt. Hij bereikt de leeftijd van 4 jaar én mag naar de basisschool. In juni 2014 werd onze jongste 4 en ik schreef toendertijd al een blog. Vandaag wil ik graag dit artikel met jullie delen. Lees mee over mijn ervaringen over de eerste schooldag van Juste.

Kleine jongetjes worden groot, vandaag was het zover onze “bijna 4 jarige zoon” mocht wennen op de basisschool. Juste ging vanaf dat hij baby was altijd naar het kinderdagverblijf en heeft daar met veel plezier gespeeld. Sinds een halfjaar hadden wij geen opvang meer nodig en Juste bleef thuis. Stiekum vond hij dat toh wel heel erg fijn.

Brutaal en dwars

Dagelijks vroeg hij of hij niet meer bij de kindjes ging spelen. “Nee hoor schat, je gaat niet meer bij de kindjes spelen.” Vervolgens riep hij: “Yes”. Al ging hij best met plezier naar het kinderdagverblijf. Ongeveer de laatste 2 maanden, begon meneertje een beetje ondeugend te worden. Met speelgoed gooien, brutale mond en hij zat toch wel meerdere keren per dag op de trap. Ik zei vaak tegen Gerard, “Tijd voor de basisschool voor deze dwarse peuter, ik kan niet wachten!!” Poeh, een hele kluif hadden we er af en toe aan. En dan ook nog zijn zus pesten. Gaf hij haar expres een sneaky duwtje als hij langs haar heen liep. Of stiekem een Barbie of ander speelgoed van haar kamer pakken. Vooral wanneer er vriendinnetjes van Kriste hier aan het spelen waren dan nam het pestgedrag weer toe!

Je begrijpt, ik kon niet wachten tot het moment van vandaag….

De wenochtend kwam eraan

Totdat we door de juf gebeld werden, Juste mocht komen “wennen” (zoals ze dat zo mooi zeggen) op school! Mijn gevoel (en buik) draaide in 1 keer om, mijn kleine vent, mijn lieve vriendje moet naar school….Ik vond het opeens helemaal niet zo leuk want nu wordt hij opeens wel heel snel groot!

Vol enthousiasme vertelden we Juste dat hij naar school mocht en een heel leuk kaartje van de juf had gekregen! Zijn reactie? “Ik wil niet naar school?”. Ojee, dat beloofde niet veel goeds. Wanneer we het met hem erover hadden dan kregen we te horen dat hij niet ging. En dan zei hij er ook nog bij dat hij absoluut niet groot wilde worden! Goed, we hebben het er maar even een laten rusten en er niet meer over gehad.

Natuurlijk moest er nog een mooie nieuwe beker en broodtrommel komen. Dus gisteren dat maar even snel gekocht. Ik kwam thuis en liet hem enthousiast mijn aankopen zien…… Ik was benieuwd. Gelukkig, meneer vond het geweldig en liet het meteen vol trots aan papa en oma zien. “Gaan we dan morgen samen iets uitzoeken wat je mee kunt nemen naar school?” Vroeg ik hem. Ja, dat vond hij een heel goed idee! Speurde ik daar nu toch iets van enthousiasme in zijn stem en kreeg hij nu wel een beetje zin?

De eerste schooldag

Vanochtend vroeg ik hem wat hij vandaag ging doen, “naar school”zei hij “en dat vind ik leuk!”  Yes, mijn dag kon tot zover niet meer stuk! We hebben samen (ook met Kriste) zijn bakje en beker gevuld en om 7:30 vroeg hij al of we naar school konden gaan. Zijn enthousiasme bleef en vol trots (met zijn rugzak uiteraard op de rug) liep hij naast papa naar school.

Eerst even zijn grote zus naar de klas gebracht en door naar groep 1. Gelukkig nog steeds enthousiast!

Iedere dag is het spelinloop bij de kleuters. Dat betekent dat je samen met kind tot 8:40 een spelletje of puzzel mag spelen. Juste pakte meteen een puzzel (wel direct de moeilijkste) uit de kast en ging met zijn vader puzzelen. Uiteindelijk moesten we weg en heeft de juf hem bij de hand genomen. Samen gingen ze bij het raam zwaaien. Hij keek wel een beetje sip toen we weg gingen, hij wilde graag naar zijn zus toe. De juf zei dat ze strakjes wel even bij Kriste gingen kijken. Lief! Hij bleef zwaaien totdat hij ons niet meer zag….

Knoop in mijn maag

Bah, met een knoop in mijn maag liepen we terug. Gerard zat me een beetje lacherig aan te kijken. Die vindt het allemaal prima! Maar ja, emotypje dat ik ben stond het huilen mij nader dan het lachen……

Oké, en dan heb je beide kinderen op school. Beetje gek en een beetje het gevoel van een “leeg nest” syndroom. Ik ben maar meteen doorgegaan om boodschappen te doen. Bij terugkomst een lekkere koffie gemaakt en buiten in de zon met ee tijdschrift. Wat een rust! Terwijl ik daar zo zat bedacht ik me, dat het stiekem wel lekker is dat de jongste nu ook op school zit.

Uiteindelijk viel het allemaal best mee! “Waar maak je je weer druk om” zou Gerard gezegd hebben, tja, sorry, that’s me! Gelukkig heeft Juste een hele leuke ochtend op school gehad en ging het harstikke goed!

Vond jij het ook wel best spannend toen je zoon of dochter voor het eerst naar het kinderdagverblijf, peuterspeelzaal of school ging? Ik ben benieuwd! Laat het me weten in een reactie hieronder!