Al heel lang loop ik met de gedachten rond om eens een soort van voorstel blog/verhaal te schrijven. Wat meer over mezelf te vertellen, want wie is nu die vrouw achter het bedrijf SandraEvers.nl? Wat doet ze nog meer dan een beetje de hele dag op social media ‘rondhangen’? Dat ga ik je eens allemaal vertellen in deze blog. Pak er een kopje thee bij (in mijn geval koffie :), al is thee ook niet verkeerd…) en lees gezellig mee.

Goh, waar zal ik eens beginnen? Ik ben dus Sandra Evers, 37 jaar en trotse moeder van een ‘bijna’ puber dochter van 11 en een zoon van 7. Man, die twee draken van kinderen bezorgen ons af en toe bloed, zweet en tranen. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen. Zo ontzettend waar. Samen met mijn vriend en gezin woon ik in Apeldoorn. 

Prima Ballerina

“Later als ik groot ben dan word ik juf”, dat was mijn droom. Prima Ballerina, kwam ook in het rijtje voor. Balletjuf leek me trouwens ook wel wat, omdat ik fanatiek aan ballet deed. Nooit dacht ik: ‘ik word schrijfster.’ Toch schreef ik wel heel veel, verhaaltjes maar ook  in dagboeken. Hele boeken schreef ik vol. Ik wilde al mijn avonturen opschrijven, want ‘bang om te vergeten en zo kan ik het later nog eens teruglezen.’ 

Eerste notitieboekjes

Op de middelbare school ontdekte ik de eerste notitieboekjes met harde kaft. Deze waren voor een paar gulden te koop bij de Wibra. Ik bedacht samen met een vriendinnetje (die nog steeds een een vriendinnetje is  ?)een soort van dagboek die we met elkaar uitwisselden. Hele verhalen schreven we naar elkaar, plakten er plaatjes in van onze grootste idolen zoals Backstreetboys, *NSync of van onze favoriete acteurs uit Beverly Hills 90210. (Woehoe, die serie moeten ze echt eens gaan herhalen). Trouw keek ik elke week en volgens mij kwam Melrose Place er dan achteraan. Goed, ik dwaal af.  Anyways, schrijven vond ik altijd al heerlijk. Verslagen maken voor school? No problem, vond het super, boekverslagen? Yep, ik was die nerdi die geen uittreksel gebruikte maar het zo uit m’n mouw schudde en het verhaal opschreef. Naast alle opdrachten voor school versleet ik dus ook heel wat vriendinnendagboeken.

Van SPW tot autoschadebedrijf

Uiteindelijk belandde ik na de MAVO op de SPW-opleiding (social pedagogisch werk). Fantastische tijd gehad, ik deed de specialisatie onderwijs en liep stages op verschillende basisscholen, met als doel de lerarenopleiding. Ik vond het geweldig om in verschillende klassen te mogen werken en van het onderwijs te proeven. Uiteindelijk heb ik mij ingeschreven op de PABO in Zwolle. Maarrrr…. daar was opeens ‘iets’…  Ik weet niet meer wat, maar besloot om de hele boel te cancelen en lekker te gaan werken. Ik zou vast en zeker een baan in de kinderopvang vinden, geld verdienen, sparen en samen wonen. Ondertussen was mijn vriend ook al in het leven gekomen. Moet je nagaan hoe lang we al bij elkaar zijn.. (volgend jaar alweer 20 jaar, halleluja!) Die baan in de kinderopvang? Die kwam er niet zo makkelijk,ik wilde geen inval contract of 0-uren contract, nee, ik wilde gewoon een fulltime baan van 40 uur in de week. Ik ging dus ook maar solliciteren op andere functies. Iets in de administratie leek me ook wel wat en zo kwam ik terecht op de receptie van een autoschadebedrijf. Complete cultuurschok kan ik je vertellen.. man, ik was toch niets gewend en kwam me daar in een ‘mannen’ bedrijf terecht. Dat was even wennen maar ik heb er toch ruim 5 jaar gezeten. In het begin deed ik op zaterdag mijn oppaswerk er nog bij. Dit deed ik al jaren naast mijn schoolwerk. Uiteindelijk heb ik dat toch opgezegd want 6 dagen in de week werken en soms kwamen daar de vrijdagavonden ook nog bij, is best wel pittig.  Uiteindelijk kwam na 5 jaar dan eindelijk die baan in de kinderopvang.

Van autoschadebedrijf naar kinderopvang

Via, via kwam kwam ik in de kinderopvang terecht. Ik begon deze carrière als medewerkster op de contractadministratie. Na ongeveer een maand kreeg ik een eigen buiten schoolse opvang-locatie. ‘S ochtends werkte ik op de contractadministratie en ’s middags fietste ik naar mijn locatie en ving kinderen in de leeftijd van 4 t/m 12 jaar op. De combincombinatie super leuk en ook het gevoel dat het mijn ‘eigen’ locatie was. Ik kon in principe doen en laten wat ik wilde. Ik werkte mij al snel op tot BSO- coördinator, daarna werd het locatiecoördinator en uiteindelijk kreeg ik een complete wijk onder mijn hoede om te coördineren.Tof! Heen en weer peddelen op mijn fietsje, pedagogisch medewerkers aansturen, risico-inventarisaties maken, vergaderen, plannen. Ik vond het super leuk. Wat ik helemaal vergeet te vertellen.. in de tussentijd was ik ook nog even mama van Kriste geworden en werkte al wat minder. De combinatie van wijkcoördinator en parttime werken vond ik niet prettig en ik ging een stapje terug en op een peuterspeelzaal werken. Dit heb ik de laatste jaren gedaan en ik heb mij gespecialiseerd in VVE-leidster. Dit is een pedagogisch medewerker die op een voor- en vroegschoolse peuterspeelzaal werkt. Kort gezegd, op het consultatiebureau kan je kindje een VVE indicatie krijgen en wordt dan doorverwezen naar een vve-peuterspeelzaal waar ze werken met een speciaal vve-programma. Dat heb ik uiteindelijk tot 2017 gedaan. Ik zat al een tijdje ‘ziek’ thuis en ik besloot de boel drastisch te gaan veranderen. Ik stopte in de kinderopvang en koos voor mijzelf.

Bloggen

Bloggen deed ik al jaren. Ik ben eerst begonnen op een gratis WordPress site, genaamd SansLife. Ik blogde over van alles en nog wat, lifestyle, moederschap, shoplogs, favorieten enzovoort. Ook had ik intussen een sieradenblog waar ik een webshop aan had gekoppeld, check >> www.sanshine.eu. Terugkomende op het stoppen in de kindervang; Ik besloot dus om mijzelf in het diepe te gooien en mijn eigen business te starten. So, SandraEvers.nl was geboren…..

Ik zie dat ik met deze blog inmiddels al over de 900 woorden zit. Ik schrijf normaliter nooit zulke lange blogs dus ik ga het hierbij laten. Het verhaal is  nog niet af dus deel twee zal snel volgen….